Her zaman böyledir; en güzel toplulukları sıkıntı içindeki insanlar oluşturur.
Herkesin iki anısı. Anlayabileceğimiz anılar ve o karanlık, katran rengi lekelerin bulaştığı olayların altında ezilen anılar.
Güzel, çok güzel olmak berbat bir şey değil mi?
Ölülerin bile üstesinden geleceği şeyleri yapması için değil, yaşayanların hissettiklerini hissedip hayatta olanlara bile zor gelecek şekilde ilerlemeye devam etmesi için...