"İnsan sevebileceği birini buluncaya kadar kaç kişiyi sevdiğini zannediyor...''
Yağmurun ardından, sözleşmiş gibi hep birden fırlardık sokağa. Sokağın boş arsasını gürültümüzle doldurur, açan güneşin altında, yüzümüz gözümüz kızarıncaya kadar, koşar, koşar, evlerde geçen boz rengi saatlerin acısını kusar çiğnerdik sanki ayaklarımızın altında.
Sayfa 128Kitabı okudu
Çardağın kapısında birden duralamış yakaladı kendini.
Sayfa 128Kitabı okudu
Geceye karışan nemi soludukça kocasının yanındaki yirmi yıllık yerini başka bir kadının aldığını ansıyacak, yorganını altında sağa sola döndükçe öksüz ayakları, üşüyen sırtı boş yere kocasının ayaklarını ellerini arayacaktı.
Sayfa 128Kitabı okudu
Dudakları kenarında saklayamadıkları bir acıma cizgisi, bakışları sorunlarla dolu, onların kendisine çevrilen yüzlerini karşısında görür gibi oldu. Duyduğu sıkılganlıkla adımları ağırlaştı.
Sayfa 131Kitabı okudu
O soru dolu bakışlar, acılı dudak çizgileri, kendi acısının onların yüzlerindeki yankısı olabilirdi ancak!
Sayfa 131Kitabı okudu