Çok üzüldü zaman , bir çift hünsa terlikle uzaklaştı ve ay çarpmasıyla kendine döndü uzun bir gece ışığında yitebilir pervanenin utkusuz uçuşu bir çam ağacına yapıştı . Gün boyu pinası bir bir kırıldı zamanın mavi pembeye karıştı , sonra yine ay camına tırmandığında terlikler üzüntüsü zamana vardı.
Nilgün Marmara