Sanıyorum Behçet Necatigil'in şiiriydi. Genellikle Ataç benimle zıtlaşır, Yetkin ise silik bir içtensizlik gösterirdi. Bana karşı çıktılar. Ataç,
«Türkiye'de iki şair var. Biri Yahya Kemal, öbürü Nâzım, gerisi bizim isteğimize bağlı. İyi dersek iyi, başarısız dersek kötü şair sayılır,» dedim Şaşkınlıkla Suut Kemal'e baktım. O
da Ataç'ın sözlerini yineler şeyler söyledi.
Dünya başıma yıkılmış gibi oldum. Akşamın alaca karanlığı daha da karardı. Ciğerlerime çektiğim hava bile tatsız ve bunaltıcıydı. Öyle yıkılmıştım ki yıllardır bunu unutamıyorum.
Gerçekten de bizde eleştirmen sayılanlar hep böyle ol-muştur. Örgütler de, ödüllendirmeler de hep bu temelsiz, başına buyruk, duygusallıklarla, yandaşlıklarla yapılmıştır.
Sayfa 10Kitabı okudu
Ömrümüz gibi yağmur darmadağın
Akıyordu camda çerçevede,
Kendimce
Yorgunsam, yorgunluğum benim
Size ne benim yorgunluğumdan?
Üç beş yıl yaşadım şu dünyada
Bir gün koyup giderim.
Hastaysam hastalığpım benim
Size ne benim hastalığımdan?
Başım ağrıyor zindan gibi,
Çok sigara içerim.
Mahzunsam, mahzunluğum benim,
Size ne benim mahzunluğumdan?
Geceler boyu denizlerim var,
Kapkara akan çeşmelerim.
Aşıksam aşıklığım benim
Size ne benim sevdalarımdan?
uzaktan kırları, denizleri
Kadınları severim.
İyiysem iyiliğim benim,
Size ne benim iyiliğimden?
Bilmeyin hikayemi, işte
Öyle yaşar giderim.
Sen Türkiye gibi aydınlık ve güzelsin!
Sayfa 54 - İnkılap KitabeviKitabı okudu
Senin dudakların pembe
Ellerin beyaz,
Al tut ellerimi bebek
Tut biraz!
Sayfa 53 - İnkılap KitabeviKitabı okudu