Denilecek ki bir durumun iyiliği veya kötülüğü herkesin kabul etmesiyle belirlenir. Cevap verebilirim ki bu kabul bile mutlak olamaz; birinin güzel bulduğu şeyden bir diğeri nefret etmiyor mu? Bir yerde ayıp kabul edilen bir durum diğer bir yerde övülmüyor mu? Israrla derim ki insan düşüncesinin bir mutlak nokta üzerinde toplanıp birleşmesi olanaksızdır.
Sayfa 95Kitabı okuyor
Şu da var ki dünyada hiç keder görmemiş bir insandan talihsiz kimse düşünülemez. Zavallı; kavuştuğu rahatın, zevkinin değerini anlamak için her türlü ölçü ve ölçütten yoksundur. Senelerce türlü belalar içinde yetişmiş bir beyin, kavuştuğu bir zevkten o derece yararlanır ki bu yolda elde edeceği gönül rahatlığını anlatmaya kimsenin gücü yetmez.
Sayfa 91Kitabı okuyor
İnsan dünyadan ne kadar nefret etse de yine böyle iyiliksever insanları görünce hayata bağlılığı artıyor.
Sayfa 81Kitabı okuyor
Hayalime o geçmiş zamanlar geldi. O zamanlar ki ben dünyadan, dünyanın korkunç tehlikelerinden habersiz masumca vakit geçirirdim.
Sayfa 75Kitabı okuyor
Gönül öyle bir tabloya benzer ki uzaktan bakıldığında başka, yakından bakıldığında başka manzara gösterir..
Sayfa 89Kitabı okuyor
Of! Ey hakarete uğramış gönül! Hâlâ mı gözünü açma zamanı gelmedi.
Sayfa 83Kitabı okuyor