Korku yeniden yüreğinde başkaldırmış, her şeyi bilen ben'i hiç kimsenin işitmediği bir iç çekiş gibi dibi boylamıştı.
Yazgı denilen şey, artık biliyordu bunu, herhangi bir yerden çıkıp gelmiyor, insanın kendi içinde yeşerip büyüyordu
Aldığını sanıyor ama verdiğini bilmiyor, yalnızlığından kaçıp bana sığınıyor ama benim yalnızlığımı hiç sezmiyor!
Önemli olan ne varsa ruhunda barındıryordu insan, dışarıdan kimse ona el uzatamazdı. Yeter ki kendisiyle savaş durumunda olmasın, kendi kendisiyle sevgi ve güvene dayalı bir yaşam sürsün, üstesinden gelemeyeceği bir şey gösterilemezdi.
Sayfa 40Kitabı okudu
Her uyanışın her duygunun her düşüncenin, onu hep zayıf hep eza ve cefalara duyarlı yerinden yakalaması, bunda hiç yanılmaması dehşet vericiydi.
Sayfa 28Kitabı okudu
Bir şeyi sevebilmek -ne büyük kurtuluş!
Sayfa 25Kitabı okudu