İnsan, meyvesini düşürmek için sallanan bir ağaç gibidir: Gözyaşını dökmeden sarsamazsınız insanı...
.
Sayfa 52Kitabı okudu
« Yediği ani darbeyle sersemleyen, acıyan yerini fark edemeyen ama her yeri sızlayan biri gibiydim.»
Sayfa 78 - Babıali Kültür YayıncılığıKitabı okudu
Zaman, ilk aşkın izlerini yeryüzünden çabuk siliyordu, ama yürekten hiç silemiyordu.
Sana 'Beni seviyor musun' diye asla sormayacağım. Ama ben, seni seviyorum, seni seviyorum, seni seviyorum!
Gerçek aşk hayatın olgun meyvesidir. On sekiz yaşında onu tanıyamazsınız, hayal edersiniz.
Fakat nedir bu eski sahnelere döndüren beni?
Bırakalım da inlesin rüzgar, fısıldaşsın dalgalar;
Gelin, ey hazin düşüncelerim, dönün geri!
İstediğim hayal etmek, istemem ağlamalar!