Əli unutmaq istədiyimi unutdurmaqda əvəzsizdi. Gəlişi ilə yaratdığı ab-havadan az qala doğrudan da Əlinin bağ havasına ehtiyac duyduğunu güman etmək olardı. Onun həvəslə salat doğrayıb üstünə limon sıxmasına, meyvələri səliqə ilə dilimləyib boşqaba yığmasına baxıb, kədər qarışıq təbəssümlə dilləndim:
-Əli öz missiyasını yerinə yetirməklə məşğuldur.
-O nə missiyadı elə?
- Bəxti gətirməyən insanlara yaxşı dost olmaq missiyası.
- Yaxşı görək… Yeməyini ye...
-Yox, doğru sözümdü, nə vaxt çətinliyə düşsəm yanımdasan, bundan artıq nə olasıdır ki?
-Yadında qalsın, əsl dost pis günün dostu deyil, əsl dost sevincini səninlə bölüşəndi.
Sayfa 100Kitabı okudu
"Xurşidbanu Natəvan" əsərindən
Nə mən olaydım, ilahi, nə də bu aləm olaydı,
Nə də bu aləm ara dil müqəyyədi-qəm olaydı...
Nə hicran atəşinə odlanıb yanaydı dilim ki,
Nə eşqin içrə könül böylə xürrəm olaydı...
Sayfa 224Kitabı okudu
"Yıldız ışığı," diye mırıldandım. "Yoktu değil mi?" Bilincim uyku ve uyanıklık arasında gidip geliyordu. "Burası hep böyle karanlıktı ama benim görmeme hiç izin vermedin. Burada kaldığa onca zaman."
"Çok uzun süre buradaydı," diye fısıldadı. "Sen doğduğunda yıldız söndü."
"Onu sen yaratıyorsun," dedim. Gördüğüm ışık sadece bir illüzyondu.
"Eski bir alışkanlık." Elimin tersine dudaklarını bastırdı. "O yıldız sadece benim krallığımda parlıyordu."
"Onu özlüyorsun..." Sesimin kırılmasına mâni olamadım. Çünkü o sadece ona aitti. O her zaman onun yanı başındaydı. Ama ben yoktum yanında.
"Seni özlüyorum, Nova."
Ve ben artık buradayım ama o hâlâ yıldız ışığına bakıyor.
Hiçbir şey düşmedi ama yemin ederim kırılma seslerini duydum.
Yokluğumu varlığımdan daha iyi tanıyor.
DEX Yayınevi, 259-260Kitabı okudu
Artık ne üstlenmek, ne görev yüklenmek, ne benimsemek, ne de tepki göstermek…Bu tutum ölüm karşısında yiğitlik değildir hep, en korkulur durumda yaşamın korunması olarak bu yazgıcılığın güçlü sağduyusu sindirimsel işlemin yozlaşmasından, yavaşlamasından dolayıdır, daha doğrusu bir türlü kış uykusu isteğidir. Bu anlayışla birkaç adım ilerleyince bir gömütün içinde haftalarca uyuyan Hint fakirine ulaşırız…Tepki göstermek tükenmeye yol açtığından hiç tepki göstermemeli artık: olayın mantığı böyle. İnsanı hınç duyguları gibi hızlı tüketen başka bir şey yoktur. Kızgınlık, sayrısal güceniklik, öç alma güçsüzlüğü, öç alma isteği, susuzluğu, her türlü ağu kusma – tüm bunlar bitkin bir insan için en kötü tepki türleridir: sinirsel gücün hızla tükenişi, zararlı salgıları sözgelişi midede safranın sayrısal kabarması bununla bağlantılıdır. Hınç, bir sayrı için, yasaktır- k ö t ü c ü l olandır: üstelik en doğal eğilimdir. – Bu gerçeği o derin fizyolog Buda kavramıştı. Birtakım acınası yaptırımlarla karışmış olan Hıristiyanlıktan ayırmak için, s a ğ l ı k k o r u m a diye nitelenen onun “dini”nin etkisi hıncın yenilgisine dayanmaktadır: ruhu h ı n ç t a n kurtarmak.
Ahh Romeo
Romeo:
Yarayla alay eder, yaralanmamış olan.
Bak nasıl da sararıp soluvermiş Tanrıça kederden
Sen ondan çok daha güzelsin diye.
Kıskandığı için vazgeç ona bağlılıktan,
Tüm göklerin en güzel yıldızlarından ikisi,
Yalvarıyorlar onun gözlerine işleri olduğundan:
Biz dönünceye dek siz parıldayın, diye.
Gözleri gökte olsaydı, yıldızlar da onun
