AY İNSANLARININ HİKÂYESİ
Yaşlı kemikler, ışığı kaçmış gözler. Her şey sarı, görünüyor. Kendı- mi görüyorum. Orada uzakta, zamanın sarı yıllarında kendimi görüyorum.
Gezgin bir adamın karısıydım ben, ömrümüz dünyayı dolaşarak geç- ti. O ve ben yollarda gezerdik, sırtımızda küçük bir bohça iş kovalardık. Ayaklarımızı yorar, kemiklerimizi
Sayfa 262
- Ne vakit diploma alacaksın?
Ahmet Cemil' artık gözlerini kapadı, sanki dün süt ile beslediği çocuktan bugün ekmek isteyen bu ananın perişan halini görmek istemiyordu.
Pembe bana hanım hanımcık olma mecburiyetini, başını öne eğerek sokakta yürümeyi, oyuncak bebeklerle yalnız çay saatlerini, az biraz büyüyüp göğüslerin çıkınca kitaplarla, dosyalarla önünü kapatarak bedenini saklamaya çalışmayı, genç kız ürkekliğini, hüznünü çağrıştırıyor hep.
"Mutluluk da su gibi işte,bedenin süzgecinde duramayıp dışarı akıyor."
"Ne hikmetse, erkeklerin en vasatı, en sıradanı bile kendini bir kadın karşısında yarı - Tanrı zannediyor"
Der ki 'faşizm kötülerin değil, normallerin eseridir'. Sürüye ayak uyduran, verilen her emri sorgusuz sualsiz yerine getiren sıradan insanların her türlü totaliterliğe açık olduklarını söyler.