Bütün çocuklar iyidir. Kötü çocuk, kusurlu çocuk, problemli çocuk, hasta çocuk yoktur. İçimizdeki çocuk da iyi. Çocuğun iyi, her zaman iyi, her zaman kusursuz, problemsiz, sağlıklı olduğunu anlayabilirsek, biz de ona daha iyi anne-babalık edebiliriz. Böylece, çocuğun "kötü", "yanlış", "sorunlu" gibi tabirlerle anılan davranış biçimlerine ihtiyacı kalmaz.
Sayfa 12 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
Genetik bakımdan yarı erkek yarı dişi olan insanlar ger­çekten vardır. Çocuğu erkek veya kız olarak kaydetmek gerekti­ği için onların durumunda bir karar vermek gerekir. Seçilen cin­siyete aykırı olan anatomik özellikler, geleneksel olarak her za­man ameliyatla düzeltilir. 1950’li yıllardan itibaren genel eği­lim, beliren herhangi bir kuşkunun mümkün olduğunca erken yok edilmesi gerektiği yönündeydi. Önde gelen yetkililerin görü­şüne göre, böylelikle seçilen cinsel kimlik, genetik cinsel kimlik olmasa da engelsiz bir şekilde gelişme imkânı bulacaktı. Büyük bir klitoris çoğu zaman düzeltilir ve erkeklik organı ol­madan doğan genetik olarak erkek çocuklar elden geldiğince kız çocuk haline getirilirdi. Bunların hepsi, çok erken yaşta ve birkaç kez ameliyat edildikleri ve bu bozukluk ömür boyu tedavi gerek­tirdiği için çoğu zaman sorunlu çocuklar olurlar. Aynca, ergenlik çağından itibaren kendi bünyelerinin üretmediği cinsel hormon­ları düzenli olarak almak zorundadırlar..
Reklam
sorunlu davranışlar sergileyen çocuklar için, şiddet dolu eylemler ve hırsızlık bile 'iyi' olma başarılarıdır.
Sorunlu çocuk üzerinde yoğunlaşmak, sorunlu olabilecek bir evlilik ya da ebeveynlerimizle veya onların ebeveynleriyle yaşadığımız önemli bir sorunu gözardı etmek için kullanabileceğimiz mucizevi bir ilaç gibidir. Çocuklar ebeveynlerinin yaşamlarının niteliğini bir radar gibi sezer ve kendi yetersiz yüklenme davranışlarıyla farkına varmadan, onlara yardım etmeye çalışırlar. “Sorunlu çocuk” genellikle, ailesindeki bir sorunu çözmek ya da huzursuzluk yaratan konuların açığa çıkmasını önlemek için elinden geleni yapar.
Sorunlu çocuklar, suçlular, akıl sağlığını kaybetmiş insanlar ve alkolikler sosyal ilgi eksikliği sorununa sahip insanların arasından çıkar.
Çocukların en büyük hakkı çocuk olmaktır. Yani bir sorumluluk almadan, oyun oynayarak, spontan bir dönem yaşamaları gerekir. Ama bazı ebeveynler çocuklarının bu haklarını ellerinden alır. Bu çocuklar erken yaşlarda büyümek zorunda kalırlar, sorumluluk yüklenirler. Yetişkin olduklarında kendisine zarar veren ilişkilerde aşırı fedakar davranabilir, sorunlu insanları düzeltme görevini kendine misyon edinebilir, hissettikleri sevgi eksikliğini erken yaşta cinsel deneyimler yaşayarak arayabilir, madde kullanımı gibi problemler de baş gösterebilir ya da tamamen yalnız kalmayı seçebilirler.
Sayfa 47 - İnkılap yayıneviKitabı okudu
Reklam
334 öğeden 1 ile 10 arasındakiler gösteriliyor.