Türkler، bilinmeyen bir tarihte Avrasya 'nin Kuzey bölgelerinde daha kesin bir deyişle bu bölgelerin en uç doğu noktalarında ortaya çıkmışlardır
Sayfa 48Kitabı okuyor
Sevr antlaşması tarihte örneği olmayan trajik bir antlaşmadır.
Sayfa 22Kitabı okuyor
Biz Türkler tarihte ne kadar felaket geçirmişiz . Devletimiz hükümdarsız , hükümetsiz kalmış .kardeşler birbirlerine düşman olmuşlar . Fakat sonunda yine toplanmışız . Yine ölmemişiz
Sayfa 27Kitabı okudu
“Teokratizm, Türkler için baş belâsı bir zihniyettir. Biz, Garb Medeniye- ti’ne iltihak ederken İslâmiyet de ona uymalıdır. Zâten Türkler, tarihte her vakit saltanatı hilâfetten ayırmışlardır. Kur’ân’ın ahkâmı, dünyevî ahkâmla tâdil edilmelidir!.." gibi imanla bağdaşması İmkânı olmayan sözleri ihtiva elliğini, yine kendisi nakletmekte ve Türkiye’ye döndükten sonra bu makalesi sebebiyle M. Kemal Paşa tarafından takdir olunduğunu, uzun uzun hikâye etmiş bulunmaktadır, (a.g.e., sh: 123 vd.)
Türkler, tarihte hakikati temsil ettiğine inanan ve bu hakikati dünyaya aktarmayı düşünen bir millet ... Böyle bir millet, ister istemez başka hakikatleri temsil eden milletlerle çatışma içine girecektir.
Sayfa 101Kitabı okuyor
Anadolu ve Rumeli Fetihleri
Ölen Yuannis'in o zaman Bursa'da bulunan oğlu Manuel bir yolunu bulup kaçarak gidip Bizans tahtına oturmuştu. Buna son derecede sinirlenen Yıldırım Böâyezid, Bizans'ın vermekte olduğu verginin arttırılması, surlar dahilinde bir “Türk Mahallesi” kurulması ve şehirde Türkler'in dâvalarına bakmak üzere kadı bulundurulması gibi şartlar ihtiva eden sert bir ültmatomla Manuel'i tehdid etmiş fakat red cevabı almıştı. Bunun üzerine 1395 yılında tarihte ilk defa olarak İstanbul Türkler tarafından kuşatılmıştı. Uzun süren bu kuşatma sonunda şehir ele geçirilememişse de Manuel, ancak Osmanlı Devleti'nce ileri sürülmüş olan şartları kabül etmek süretiyle sulhe nâil olabilmişti.
Yıldırım Bâyezid, Anadolu Beylikleri ve Bizans'la uğraşırken Rumeli'yi de asla ihmâl etmemişti. Burada da teşebbüs gücünü dâima kendi elinde bulundurmak isteyen Pâdişâh, kuzey ve batı hududlarına kuvvetli birer ordu göndererek fetih hareketlerine devam eylemişti. Osmanlı sınırlarına tecavüzden geri kalmayan “Eflâk” Voyvodası Mirça, kısa zamanda itaat altına alınmıştı.
