En yakın dostlarım kendime duyduğum sevgiyi kaybetmeyi göze aldığım için yas tutuyor. İçimdeki killenmis damarların acısına dayanamadığımi söylediğim zaman, parmaklarıyla dudaklarına kapanarak kaybetmeyi göze aldığım için koruyabildigimi kendime duyduğum sevgiyi anlamak istemiyorlar. Şu acıklı hayat hikayem ... zavallı politik bir yalan.... Ama ne çabuk kandırdı kulakları. Oysa ben ta başından beri kendimde, gözyaşlarıyla yurunmeyecek hınzırın varligini seizyorum. Hem boyle dusnmek niye ? Bu sarsıntı, hayatin değişmesine en cok ihtiyaci olan insanlari buluyor belki de
Sayfa 101
Yine de en çok senin yanında rahat ediyorum.
Üçüncü kez başını alıp gidince hayatim; alev makineleriyle pencere pervazlariyla, elektrik kablolariyla çıkıp geldiğinde karabasan, çocukken yediğim masum dayaklari hatırlayarak avutmaya çalışınca kendimi; anladım , savaşmanin dehşet verici sonuçlarına ruhumun beni hazırlamadığıni. Eskiden oturduğum evlerin kapılarını çalınca ne çok şaşırdım. Korkularımın kaynağını tarif edemediğim için kendime hee geçen gün daha da zavallilandim. Sanmasınlar artık gözle görülebilir yerlerde dolaştığımı! Geleceğimi gercegin ta dışına cikardim
Sayfa 99
Tüm seslerini öldürdü ve içinin bilinmedik mezarlarına gömdü.
Unutacak kadar eskide ve galiba’da kaldı hepsi.