Din istismarcılığından şikayet etmeyi,vatandaşın dini hislerine saygısızlık diye teşhir etmeye çalışırlar.
İsmet Paşanın kürsüden, gaflet içindeki Demokrat milletvekillerinin gözlerine bakıp “Artık sizi ben bile kurtaramam” demesi ve onların kahkaha atmaları, 28 Nisanın İstanbulu, gizli basılan polisten kaçırılıp dağıtılan gazeteler...
Dp’nin din istismarı , sadece Menderes’in evliyalığa hatta peygamberliğe yükselmesinden ibaret kalmıyordu. O tarihlerde “Biz dindarız, Chp dinsizdir” teması etrafında örülüyordu.
12 adanın macerası, eğer Türkiye bu adaların savaşa girmiş Yunanistana değil de savaşa katılmamış Türkiye’ye verilmesini müttefiklerden isteseydi, galiplerin en kudretlisi ve şımarığı Rusya, bu sırada Türkiye’ye ada vermek ne söz Türkiye’den başka şeyler istemeye hazırlanıyordu
Dp örgütü neredeyse Menderes’i gerçek ahir zaman peygamberi ilan etmenin eşiğinde bulunuyordu. Evliyalığın ise lafı kalmamıştı. Adnan Menderes, Allahın yeni aslanıydı.
Adnan Menderes kendisine, Müslüman dindar başbakan diye propaganda yaptırıyordu. Kalabalık yerlerde, Allah sözünü dilinden düşürmüyor, rakiplerini din düşmanı diye damgalıyor ve “ben Müslümanım o değil” kavgasına ülkeyi hazırlıyordu.