"Hainler asla kimseye güvenemezler."
Sayfa 221Kitabı okudu
"Tek başımaydım, unutulmuştum dünyanın sert boynuzu üzerinde, kaçacak bir yerim olmaksızın yatıyordum. Orada, yıldızlar üzerimden dönüp geçerken yukarı bakarak yattım; her günüm yeryüzündeki bir ömüre denkti. Kulaklarıma yavaş yavaş bütün toprakların bir araya toplanmış cılız söylentileri geldi: Filiz verenlerle ölenler, şarkı ile ağıt ve haddinden fazla yüklenmiş taşın bitmek tükenmek bilmeyen yavaş homurtusu."
Sayfa 117 - Ak Süvari
"Sonra beni karanlık aldı, düşünceden ve zamandan ayrıldım ve anlatmayacağım uzak yollarda dolandım."
Sayfa 117 - Ak Süvari
"Gitmen gereken yol, o yol değil. Ben ümit dolu sözler söyledim. Ama sadece ümit dolu. Ümit zafer demek değildir. Savaş, sadece Yüzük kullanılırsa kesin bir zafere ulaşabileceğimiz savaş, hem bizim hem de dostlarımızın kapısında. Bu beni büyük bir üzüntüyle ve büyük bir korkuyla dolduruyor: Çünkü çok şey zarar görecek; her şey de yok olabilir. Ben Gandalf'ım, Ak Gandalf, ama siyah hâlâ daha kudretli."
Sayfa 114 - Ak Süvari
"Yine de, arkadan vuran bir silah, kullanan el için de her zaman tehlikelidir."
Sayfa 111 - Ak Süvari
"Hepsi ona baktılar. Saçları gün ışığında kar gibi bembeyazdı, giysileri parlak bir beyazdandı; derin kaşlarının altındaki gözleri pırıl pırıl ve güneşin ışınları gibi deliciydi; gücü elindeydi. Hayret, sevinç ve korku arasında durdular ve söyleyecek tek bir söz bulamadılar.
Sonunda Aragorn kıpırdadı. "Gandalf!" dedi. "Umutların ötesinden, en çok ihtiyacımız olduğu zaman döndün bize! Gözlerimi ne örtmüştü? Gandalf!"
Sayfa 108 - Ak Süvari