Zenci Musa, biraz önünde atıyla giden Eşref Bey'e baktı.
"Yıllardan beri cepheden cepheye koşuyor, ölüm çemberinden geçiyor. Rabbim ömrü olanları yaşatmak için ne sebepler halk ediyor. Ne çileli hayat Yarabbi!" diye zihninden geçirirken..
Nasıl ağlamayayım? Çoluk çocuklarımız şu aşağıdaki dereye sığındılar. Açlıktan ölmek üzereler. Domuzcuyef çetesinin eline düşmemek için sığındıkları yerden çıkamıyorlar. Ah evladım, sahibimiz yok!