Ruhlar çekildikten , bedenler soğuduktan sonra herkes birbirine benziyor ; soğuk , donuk ve ruhsuz . En neşeli insanların bile suratı asık.En mutlular ise en mutsuzlar, en güzeller ise en çirkinler , en zenginler ise en fakirler...hepsi ama hepsi öldükten sonra aynı...
“Çirkinler ve aptallar bu dünyada her şeyin en güzeline sahiptirler.”
Sayfa 6Kitabı okuyor
Çirkinler ve aptallar bu dünyada her şeyin en güzeline sahiptirler. Kafaları son derece rahat, ağızları bir karış açık öylece oturup oyunu izleyebilirler. Zafer nedir bilmezler belki ama en azından, yenilgiyi de tatmazlar. Hiç istiflerini bozmadan, kayıtsız, gürültüsüz patırtısız yaşayıp giderler; tıpkı hepimizin yaşaması gerektiği gibi. Ne başkalarını felakete sürüklerler, ne de yaban ellerde heder olurlar.
İnsanın kaderini değiştiren güzelliği değil, güzelliğin artırdığı beklentileridir. Hayattan ve insanlardan ne kadar çok şey beklersek, hayal kırıklıklarımız da o kadar çok ve derin oluyor. Güzellik bazen çok bencilleştiriyor insanları . Bazen de başkalarını daha kolay küçümseyebiliyor güzel insanlar. Ve bu büyük avantaj böylece bir dezavantaja dönebiliyor ve mutluluğu, adam yerine koymadıkları o çirkinler kadar bile tadamıyorlar.
Çirkinler ve aptallar bu dünyada her şeyin en güzeline sahiptirler.
Hiç istiflerini bozmadan, gürültüsüz patırtısız yaşayıp giderler; tıpkı hepimizin yaşaması gerektiği gibi.
Çirkinler ve aptallar bu dünyada her şeyin en güzeline sahiptirler.
Sayfa 6Kitabı okuyor