"-İçeri girdiğimi gördün ve koşup boynuma sarılmadın ha?
-Benim gibi ömrünün sonlarına yaklaşınca böyle oluyor insan: Artık yakınlık gösterileri yetmiyor..."
Sayfa 77 - İş Bankası YayınlarıKitabı okudu
"Sevginin binbir güçlükle yarattığını, nefret bir anda yerle bir ediyordu, bundan ötürü insanları hiç bağışlamayacağım."
Sayfa 32 - İş Bankası YayınlarıKitabı okudu
böyledir insanoğlu, kolunu bacağını kesersiniz; gözünü çıkarır, kulağını koparırsınız; burnunu uçurur, suratını dağıtırsınız; kör, sağır, topal bırakırsınız, o, yine de yaşamak ister ve yaşar, çünkü ufacık bir şeyle yetinen sonsuzluğun küçük bir damlasıdır.
Edebiyat tek başına yeterli değildir; başımızı döndürdüğü için, çoğu kez, gerçekten bilgi edinmemizi engeller. Kuş için kanat neyse, zihnimiz için de edebiyat odur; ama kuşun hiç şaşmadan uçabilmesi, kanatlarına değil, yanılmayan bakışlarına bağlıdır. Şiir, bir saatlik dingin ezgidir ve ben, yeryüzünün bütün güzelliklerini, sanatın bütün inceliklerini, sevilebilecek her şeyi şiirde bulurum. Ama ne yazık ki, türkü çağırdıktan sonra, yaşamak gerekir. Yaşamaksa, yaşamla boğuşmak demektir.
Yoksulluk, yaşamı olanaksız kılan gerçek yoksulluk, benim gibi kılıksız ve pasaklı olmak değildir, sevdiği yaşamı sürebilmek için bütün olanaklara sahipken insanca yaşayamayan adamın korkunç durumudur. Ben bu durumu tattım ve tam anlamıyla yoksulluk çektim! Bugünse mutluyum; şimdi arnk, eskiden yanına bile yaklaşamadığım sularda kulaç atıp dolaşıyorum.
insanca yaşamak kimsenin tekelinde değildir- ve sana denk bir dosta haksızlık etmektense, bir saat içinde yüz kere aldanmak yeğdir!