Hep aynıydı. Kimi zaman ufacık bir umut ışıltısı belirir gibi oluyor, kimi zaman da bir umutsuzluk denizi kudurmaya başlıyordu, ama hep aynıydı: Aynı acı, aynı keder, aynı iç sıkıntısı...
Sayfa 61Kitabı okuyor
Her şey adım adım ve hiç belli etmeden geliştiği için bu duruma nasıl gelindiğini söylemek pek mümkün değildi.
Sayfa 53Kitabı okuyor
Yaşam ve... ölüm! İşte o kadar! Yaşıyordum... Bir yaşamım vardı, ama şimdi usulca elimden kayıyor ve ben onu tutamıyorum.
Sayfa 45Kitabı okuyor
Günaydınn♡
Ölümün kıyısında, onu anlayacak, ona acıyacak hiç kimse olmadan böyle tek başına yaşayacaktı
Acısı azalmıyordu ama kendini daha iyi olduğuna düşünmeye zorluyordu .
“Belki de sürdürdüğüm yaşam, sürdürmem gereken yaşam değildir?”
Sayfa 71 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu