Bir efsaneden Ağrıdağı kadar anlam çıkarıyor şu insanoğlu.
Şu insanlar, şu dünyada var oldukça her şeye akıl erdirecekler, kartalın uçuşuna, karıncanın yuvasına, ayın, günün doğuşuna, batışına, ölüme, kalıma, her şeye akıl sır erdirecekler. Karanlığa, ışığa, her şeye her şeye akıl erdirecekler, tek insanoğluna güçleri yetmeyecek. Onun sırrına ulaşamayacaklar.
Sayfa 13 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Ahmet:
"Ne yapalım, at benim kısmetimdir," dedi.
"Ordusunu çekip gelecek üstümüze."
"At benim kısmetimdir."
"Mahmut Han zalim bir paşadır."
"At benim kısmetimdir."
"Mahmut Hanla başa çıkılmaz."
"At bana haktan yadigardır."
Ve dağ yürüyordu kaval sesinde. Ve uçurumlar, çığlar, ayaz gece, yıldızlar patlıyordu. Ay ışığı patlıyordu. Ve dağ bü- tün hışmıyla yürüyordu. Terlemiş, soluklanan... Bir ulu dev gibi göğüs geçiriyordu Ağrı. Sofi çok derinden Ağrının soluklandı- ğını duyuyordu. Çok uzak, derin bir uğultu dünyanın ortasına doğru soluklanıyordu. Ahmet çalıyor, dağın soluğu, öfkesi bü- yüyordu.
Her yıl karlar eriyip de bahar gözünü açınca, Ağrıdağında bir ulu tazelik patlayınca, gölün kıyıları, ince kar çizgisinin üs- tü, keskin, kısa, küt çiçeklerle dolar. Çiçeklerin rengi alabildi- ğine parlaktır. En küçük çiçek bile mavi, kırmızı, sarı, mor kendi renginde çok uzaklardan bir renk pırıltısı olarak balkır. Ve keskin kokarlar. Gölün mavi suyu, bakır rengi toprağı baş döndürücü keskin kokularla kokar. Ve bu kokular çok uzaklardan duyulur.
Babası diyordu ki: "Alışır, alışırsın. Bu dünyada başka türlü yaşamasının hiçbir çaresi yok..."
Dünyanın ortasında tek başına kalmış bir hali vardı. Yalnız, yapayalnız.
Dünyanın ortasında tek başına kalmış bir hali vardı. Yalnız, yapayalnız...
Sayfa 33Kitabı okudu
Yeri göğü insan olmuş. Gökteki yıldızdan çoklar. Yer götürmez bir kalabalık.
Sayfa 104Kitabı okudu
Alışır , alışırsın. Bu dünyada başka türlü yaşamanın hiçbir çaresi yok…
Sayfa 74Kitabı okudu