Ah! Bu yarım kalan çünküler bana ne kadar şeyler kaybettirdi.
Demek bütün bir hayat işte bir hatanın kurbanı oluyordu.
Aşkta kalp susmaya başlayıp da zihin yetilerini kullanmaya başlarsa o aşk öyle bir hasta çocuğa benzer ki damarlarında taze bir kan yerine zehirli ilaçlar dolaşsın.
Gidenlerle birlikte sanki evimiz de, o eski evimiz de parça parça koparak gidiyor.
Hayat bu muydu? İki kalbi kendi hallerine bırakmamak bu hayatın zalim bir kanunu muydu?
Hayatında yalnız bu eksikti, fakat hayatta her şey bundan ibaretti: Sevmek, evet, bütün saadet yalnız bununla elde edilebilirdi.