Kişiyi nesneler bağlar. Bir tekdüze gidişe zorlar bizi nesneler. Sizi bekleyen bir masa, bir koltuk, bir radyo, bir kitaptır. İnsanlar değişir, eskir.
Sayfa 72 - DKKitabı okudu
Her gün ölürüz biz. Her uyku bir ölümdür. Yeniden doğuştur her sabah. Bilmezlikten geliriz bunu. Her yeni günle değiştiğimiz...Her şeyi duyarız, anlarız istersek, işimize gelmez. Yaşam boyu binlerce kez öldüğümüzü bilmeyiz. Hiç ölmeyeceğiz. Çevirip herhangi birine sorsan, böyle der: Niye öleyim ben? Çok uzak bir adadır ölüm. Gemimiz oraya varmaz!..
Sayfa 42 - DKKitabı okudu
"Beyaz perde olaylar nasıl birbiri ardına geçip gidiyorsa, bir görüntü karşımıza çıkar çıkmaz eskisini nasıl unutuyorsak, yaşam filmimizdeki bir insanın dününü, önceki gününü öylesine siliyoruz belleğimizden. İnsanlar geçiyor önümüzden, ardımızdan. Dostlar düşmanlar, dost düşmanlar, düşman dostlar..."
Sayfa 35 - DKKitabı okudu
Kendi dünyasında yaşayan genç bir kadın. Şiirler yazan, kitaplar okuyan, çevreden kaçan. Eski bir aşktır yaşatan belki de.
Sayfa 25 - DKKitabı okudu
Kadehini doldurdum.
«İnsan bir ormandır derdim sana hep.»
«Evet.» dedi.
«Değilmiş» dedim. «Değilmiş, insan orman falan değil.»
«Ne peki?»
«İnsan... Yalnızca insan. Tanımı bu kadar kısa, insan insandır, ne orman, ne deniz, ne dağ.»
İlk kez ormansızdım. İlk kez güneşler doğuyordu içimde. Gölgesiz, rüzgarsız...
Sayfa 133Kitabı okudu
Hayatın üzerinde fazla düşünmeye gelmezdi. Hele büyütmeye hiç...
