Ruhta açılan yara yavaş yavaş kendini hissettirmeye başlar, tıpkı korkunç acısı ancak zamanla derinleşen, yoğunlaşan, sonunda bütün varlığı dolduran bir darbe gibi. Ve biz artık iyileştiğimizi, atlattığımızı düşünürken, işte ancak o zaman, korkunç yan etkilerin en zalim çehresiyle karşı karşıya geliveririz.
Duygusal ruh, yaralayan ama bedeni öldürmeyen bir sarsıntı yaşadığında, beden iyileşirken ruh da onunla birlikte iyileşir gibidir. Ama bu yalnızca görünüşte böyledir.
Peki, yüksek sesle söylenmeyenler?
Devamı, herkese göre değişir...
“Sen olmasaydın, ben asla...”
“Keşke en güzel yıllarımızı yeniden yaşayabilseydik.”
Kitaplar - sığınabileceği bir huzur ve dinginlik adası, kaçıp saklanabileceği... Kitaplar iyiydi. Okumak iyiydi.
Sayfa 86Kitabı okudu