A bir dumanı can sanan; altın habbesini maden sayan
.
A Karun gibi boyuna yere batan, yeryüzünü gök sanan.
A şeytanın oyun taşlarını görüp de onları adam zanneden.
A seni görünce utancından aşkın ta uzaklara kaçtığı adam; a kendini ortada bir şey yerine koyan kişi.
A kâfirlik dumanından gözünü uyku bürüyen; sonra da dumanı apaçık nur sayan.
A şehvetinden kurt gibi her çeşit leşe üşen, âşıkları da kendisi gibi sanan.
Şehvet sarhoşluğu lanet eseriyken, a bu eseri esersiz sanan, izi belirmez bilen.
A harfle ses arasında kokuşup kalan, sonra da Tanrı’yı dilsiz sanan.
Onun ay ışığı, körlüğüne vurup dururken, a Ay’ı gizlenmiş zanneden.
Ne dediysem, ne söylediysem kendime dedim, kendime söyledim a başkalarını kınamadayım sanan.
Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları / E-pubKitabı okudu
