Ey yüce gökyüzü, diye haykırdı, çevik kanatlı yeller, nehir kaynakları, deniz dalgalarının sayısız gülümsemesi, yeryüzü, evrensel ana, sizi çağırıyorum, sizi, ve her şeyi gören güneş yuvarı, bakın neler çekiyorum.
Güneş ve ay oldum, çünkü yaşam yeterli değildi.
Kendim ve başkaları, olabileceğim herkes oldum, onurlar ve onursuzluklar, coşkular ve yılgınlıklar yaşadım, erişilmez nehirler ve dağlar geçtim, huzur dolu sürüleri seyrettim ve başıma güneş ve yağmur geçti...
Kıskanıyorum sizi, dedi Antonio Mora, sizi gerçekten kıskanıyorum, mutlu anlar yaşadınız, söyleyin bana, iyileşebildiniz mi?
Sizi hep beğeniyle izleyen birinin sungusu olarak ben de sizi selamlamak istedim.
yeryüzündeki insanlar için kaleme aldığım dizeleri sadece bir papağan tekrarlayabiliyor.
Hiç değilim ben, asla hiç olmayacağım, hiç olmak isteyemem.
“İnsanın gövdesi ölür, erdemi asla.”
Ama bazı hallerde, devam etmek, yalnızca devam etmek insanüstü bir şeydir.
"Şair bir küskündür."
Sayfa 60 - Can YayınlarıKitabı okudu
