İnsan kendi öfkesini yendiği vakit Allah'ın gazabından da kurtulur.
Sayfa 103Kitabı okudu
Allah'ın her günü bin yıldır.
O yüzden bir şeyin mükemmellik safhasına ulaşabilmesi için çok uzun zaman geçmesi lazım gelir. Meninin gelişip canlı çocuk haline gelmesi dokuz ay sürmüyor mu? Allah; bu tedricî (yavaş yavaş) inkişaf olgusuyla insanlara, bir eserin mükemmel olabilmesi için sabrın kaçınılmaz olduğunu göstermek istemiştir. Zira mükemmelliğe ancak ve ancak, bitmek bilmeyen acı dolu mayalanma devrelerinden sonra ulaşılabilir. Rûmî, burada olgunlaşmanın uzun dönemlerinde, tabiatın bahçesinde bir gülün doğabilmesi için milyonlarca çiçeğin solmak/ölmek mecburiyetinde olduğundan bahseden Senâî ve Attar’ı takip eder. Tıpkı bunun gibi şekilsiz kalabalıklardan yüce bir Peygamberin doğabilmesi için, milyonlarca ilkel varlığın kurban edilmesi gerekmiştir.
Sayfa 88Kitabı okudu
Gök kubbenin altındaki her şey bir "Anne"dir.
Zira her yaratık daha yüce varlıklar doğurmak için sürekli doğum sancıları çekmektedir.
Sayfa 88Kitabı okudu
O’nun hayat verdiği sûretlerin hiçbiri birbirine benzemez. Zira O’nun yaratıcı faaliyetlerinin oyunununda hiçbir mekanik tekrar yoktur.
Sayfa 87Kitabı okudu
Söz insanın değeri kadar söylenir.
Sayfa 66Kitabı okudu
Rûmî, birçok gazelinin sonunda kendi kendine hâmûş (sus!) diye seslenir ki, bu kelimeyi, onun şair mahlâsı olarak kullandığı şeklinde yorumlayanlar olmuştur.
"Sen sus ki, şimdi sana dili veren konuşsun;
Kapıları, kilidi ve anahtarı düşünüp bulan konuşsun."
Sayfa 68Kitabı okudu