Bir memleket alındığı vakit orada yabancı bir unsurun kalmasına müsaade etmek de, bu mağlupların galiplerine karşı besleyecekleri pek tabii olan kin, garezle silahlanarak üremelerini, bir gün vatanın en zayıf zamanında kalkıp intikam almalarını istemek demekten başka bir şey değildir.
Zaten zorla alınacak bir sevgide ne lezzet vardı?
Her ben dediğimde “Affola,” diyesim geliyor oysa..
Ben de bu dünyaya düşmüş biriyim. Kimi zaman şeytan dokunmuş düşünü hayra yoramayan Havva, kimi zaman af dileyerek kırk yıl gözyaşı döken dem gibiyim.
“Ben neyim?” diye gelmedimse de dünyaya, belli,
“Ben neyim?” diye diye gideceğim. Parmaklarımın ucunda yükselerek bir pencere aralığından, batan güneşi gördüğüm günden beri, gökyüzünün rengini,
beyaz zambaklar kendilerine kapanıyor ve hiçbir şey
onarmıyor nedeni bilinmeyen yaraları. isterinin eşiğindeki
austro-macar soyluları, belirsiz bir sıkıntının yayıldığı bu jelatin
saatlerde, ortodoks haçlardan süzülen yağmur yargılamıyor
sizi ama yanına çağırmıyor da. biliyor musunuz, firavunlar da
evlenemiyordu sevdikleriyle...
Sayfa 248Kitabı okuyor
