Sohrab'ın sessizliği Süreyya'ya da çok ağır geliyordu. Pakistan'dan yaptığımız telefon görüşmesinde, Süreyya bana Sohrab için yaptığı planlardan söz etmişti. Yüzme dersleri. Futbol. Bovling. Ama şimdi, çocuğun odasına giriyor, sepetteki açılmamış kitabı, işaretlenmemiş boy mezurasını, kutusundan bile çıkartılmamış parçalı bulmacayı görüyordu. Düşlediği yaşamın izleri. Daha sürgün bile vermeden solan bir hayalden geriye kalanlar. Yalnız değildi. Sohrab için benim de hayallerim vardı.
Sayfa 365Kitabı okudu
Aslında sansür meselesi babacığını çok seven bir genç kızın görebileceğinin çok ötesindeydi. Padişah basına sürekli müdahele ederdi; hoşuna gitmeyen kişilere gazete çıkarma izmi vermez, yazarlarını işten attırır ya da sürgün ve hapisle cezalandırırken kendisini sürekli öven Sabah gibi gazeteleri altına boğardı. Ayrıca gazetelerin hisselerini ele geçirerek, muhalif yayınların önünü tamamen kesmiş olurdu. Sadece bunula da yetinmez, yabancı gazetelere de aleyhindeki yayınları kesmeleri için epeyce para öderdi. Viyana'daki Korrespondas ve Paris'te Oriyent adlı gazeteleri çıkarttırmıştı.
Sayfa 107 - İnkılap KitabeviKitabı okuyor
"Benim bildiğim ki, insanoğlu sürgün muhacir bir yaratıktır. Bir kuşlar böyle muhacirdirler. Bir bu gariban insanlar."
Sayfa 78 - YKYKitabı okuyor
Sensizlik depremiyle hancı düştü; han düştü
Mazluma sürgün evi; zalime cihan düştü
Sana meftun ve hayran, sana ram olanlara
Bir bela tünelinde ağır imtihan düştü
Sayfa 15Kitabı okuyor
Derin, sessiz, iyi böylece
Güz, ölülerini bırakan kuşlar
Yer kalmadı acıya ülkemizde
Derin, sessiz, iyi böylece
Gün ortası alacakaranlık bakışlar.
Bir buluşma yeridir şimdi hüzünlerimiz
Biz o renksiz, o yalnız, o sürgün medüzalar
Aşar söylediklerimizi çeker gideriz
Ülkemiz, toprağımız, her şeyimiz
Kıyısında camların boz bulanık rakılar.
Çizeriz yeryüzünü kaygısız ayaklarla
Yüzümüzdür bir yağmur ağırlığınca düşer
Sonra pek anlamadan içkiler ne çabuk biter
Ne kadar konuşursak o kadar bir sessizlik olur
Adımızı sorarız birine, o bize adını söyler.
Sayfa 228
Ocakta Kitap
Susmuştu zamanın çılgın öfkesi
Sürgün bitmiş rüzgar salınmıştı
Vakitlerden bir sabah
Kapınız kırıla kırıla çalınmıştı
Anam anam güzel anam
Kitapta cahil
Toprakta bilgin anam
Kaysılar da yeni kızarmıştı
Mutluluk adına söylenen şarkılar
Sabah düşmanlığında suç sayıımıştı
Sayfa 38
Sevgili anneciğim,” yazdı Drogo'nun kalemi. “Harika bir yolculuktan sonra kaleye önceki gün vardım. Kale müthiş.” Ah.. ona kale bedenlerinin hüznünü, bu ceza ve sürgün havasını, yabancı ve anlamsız bu adamları nasıl anlatabilirdi ki? Bunların yerine “Buradaki subaylar beni sevgiyle karşıladılar,” yazdı. “Komutan yardımcısı yüzbaşı da bizzat çok iyi davrandı ve beni, arzu ettiğim takdirde şehre geri dönmem konusunda serbest bıraktı. Ama ben..”
Sayfa 46 - İletişim YayınlarıKitabı okuyor
Ben çöp tenekesine ve dönüşümüne her gün dikkat etmeye bu anlattığım geceden hemen hemen bir yıl sonra başladım, başka bir sefer anlatacağım farklı nedenlerden ötürü, Clare Bayes'i dilediğim kadar sık göremediğim (yerine bir başkasını koymuş da değildim), ve Oxford kentindeki görevim haddinden fazla hafiflediği (ya da belki işimde giderek
Sayfa 65Kitabı okuyor
Kalabalıklar içinde o insanlar gibi yaşıyorum , kendi düşündüğüm gibi değil; bir süre sonra, sanki beni kendimden sürgün etmek ve ruhumu benden çalmak istiyorlar gibi geliyor.
