... her tam gelişmiş uygarlığın üstüne Mene, Tekel, Ufarsin (sayılmış, tartılmış, bölünmüş) yazılmış gibi görünür.
İnsanlığın bütün tarihindeki muhtemelen en büyük bunalım dönemi olan yirminci yüzyıl, bir sürü tarih felsefesi ortaya koymuştur.
İleri gelen tarih felsefecileri ve toplum düşünürlerinin yüzde yetmiş sekseni ya hapse girmiş ya da sürülmüş, canını kurtarmak için kaçmak zorunda kalmış yahut başka çetin belalar geçirmişlerdir.
"... İnsanların davranışlarını değiştirmek ve alışkanlıklarını düzeltmek için hiçbir şey müzikten daha iyi değildir.."
"Para zekayı yıktıktan sonra, yine para yoluyla demokrasi kendi kendisinin yıkıcısı olur." Demokrasinin başlangıcındaki soylu fikir ve ahlak önderlerinin yerini, şimdi gözünü budaktan esirgemeyen ve aydın olmayan politikacılar alırlar.."
"Parti önderlerinin diktatörlüğü, basının diktatörlüğüne dayanır. Önderler, ruhlarını, fizik bir kamçı ya da askerlik hizmetinden daha etkili olan makaleler, telgraflar ve resimlerle kamçılayarak, kendilerini izleyenlerin büyük çoğunluğunu eğitmektedir; sonunda, kütleler yaygarayla silah istemekte ve önderlerini, gerçekte onların itinayla hazırladığı gelecek bir diktatörlüğe, görünüşte zorlamaktadır...
"Demokrasinin sonu budur.."