Hayat dediğimiz şu tuhaf nehrin akışı böyleydi işte. Dümdüz akıp gidiyor gibi görünüyordu; oysa içinde ne girdaplar, ne akıntılar, gelgitler barındırıyordu.
Hayat böyle bir şey zaten. Eskiden bir tutam, yeniden bir tutam, bir karışıklık, bir durgunluk; bir bekleyiş ve arayış. Umut ve sabır. Bence bu. Hayat işte. Yaşıyorsun.