"Yoruluyorlar.Yaşamaktan değil,yaşayamamaktan yoruluyorlar.”
Okumak lazım. Çok. Daha çok. Ne de olsa insanın işi öğrenmektir.
Öğrenmek ve bir de muhabbettir.
Zor adamdır vesselam! Bir başka başyapıtı Çürümenin Kitabı'nda şöyle der: “Kökeninde yıkıma mahkûm olmayan hiçbir ‘yeni hayat’ görmedim
şimdiye kadar. Her insanın zaman içinde ilerleyip bunalımlı bir geviş getirmeyle kendini tecrit ettiğini, yenilenme niyetine
' de ümitlerini soldurup kendi içine düştüğünü gördüm.”
Öyle bir adam düşünün ki, daha
üniversite yıllarında hayatı didik didik ederek sorgulamaya başlasın. Öyle bir genç adam düşünün ki, henüz 23 yaşında
kaleme alıp yayımlattığı felsefe kitabının adı “Ümitsizliğin Doruklarında” olsun. Bu yapıtında Bergsonculuğu, yaşadığımız
hayatın kaçınılmaz bir biçimde trajik olan boyutunu anlayamamakla ve açıklayamamakla suçlar Cioran.
Cioran geçtiğimiz yüzyılın en bedbin, en karamsar, en ünlü filozoflarından. RomanyalI. Tesadüf değil Romanya’dan çıkmış olması. Onun gibi damardan kasvet bir ses Kanada’dan, Las Vegas’tan ya da Kanarya Adalan’ndan çıkacak değildi ya. Doğu Avrupa’dan çıkacak haliyle.
Hoşuma gidiyor söyledikleri, ilgiyle dinliyorum. “Sana tuhaf bir yöntem önerebilirim” diye devam ediyor Melankolianım. “Derhal bir kitabevine git, bir adet Cioran kitabı satın al.
Hali hazırda bozuk akseden moralin öyle bir hızla dibe vuracaktır ki, oradan sekip de su yüzüne çıkman kaçınılmaz.”