Birçok kişiyle tanıştım, ama henüz arkadaş edinemedim.
" 'O benim olsun!' diye dua edemem ama o zaten çoğu zaman bana aitmiş gibi hissediyorum. 'Onu bana ver!' diye de dua edemem çünkü o bir başkasının."
Böyle mi olacaktı, insanı sonsuz derecede mutlu kılan şey aynı zamanda üzüntüsünün kaynağı mı olmalı?
Eğer insanlar imgelemleriyle geçmişteki kederin anılarını çağrıştırmak uğruna bu denli çaba gösterecekleri yerde, kayıtsız bir şimdi'ye katlansalardı, çektikleri acı daha az olurdu.
“Ağzından çıkan her söz yüreğime hançer gibi saplandı.”
Sayfa 70Kitabı okudu
“Tanrı sizinle olsun, benden esirgediği güzel günlerin hepsini size versin.”
Sayfa 66Kitabı okudu