Ölüm öyle tuhaf bir şey ki…Hayatla iç içe bulunduğu halde ,aynı zamanda hayatla hiçbir alakası da yok…Tasavvur bile edemiyoruz…
Sayfa 114Kitabı okudu
"Ben sizin kadar güçlü değilim... Bazen hür olduğumu zannederek sevindiğim oluyor. Esir bir şehrin, hatta esir bir memleketin esirlerinden herhangi birisi olduğumu unutuyorum da..."
Sayfa 180
Yahu! Bu memlekette herkes neden kolayca klişe haline geliyor. Nasıl oluyor da can sıkıntısından patlamıyoruz...
Nasrettin Hoca ne demiş, başına ne kadar yeşil sarsan da ben senin ne gavur olduğunu bilirim.
Babalarımız, analarımızın ilk evlatları sayılır. Düşünsene onlar, annelerimizi bizden evvel tanıyıp seviyorlar...
İnsan hiçbir şey düşünmeden yapamazmış. Yalan! İnsan, hiç kafası yokmuş gibi kendisini bile unutarak saatlerce dalıyor.