Eğer insan bir yolda karşısına ansızın Rasulullah'ı görüverecek olsa...
...onun geçişinden heybete düşer, asalet ve vakarındaki ziyadelik ile ürperirdi.
Eğer bir kişi de Rasulullah ile bir araya gelip onunla söyleşecek olsa...
...o kişi Efendimiz'in kelimelerindeki lezzet ile eğer kabul etsehemen o anda kölesi olmaya razı olurdu.
Sayfa 163
Hâsılı ray-ı arûs-i dehre
Nurdan hâl idi ol gül-çehre
Velhasıl o gül yüzlü, dünya denen şu gelinin yüzüne nurdan bir ben idi
Ehl-i hüsnün inen a'lâsı idi
Katı şîrîn ü dilârâsı idi
Güzellik sahibi olanların en âlâsı o idi; en şirin ve gönül süsleyeni o idi
Ney-şeker gibi hayâdan her bâr Eğilirdi önüne bir mikdâr
Hayasından dolayı şeker kamışı gibi her vakit önüne birazcık meylederek yürürdü.
Sayfa 156
Hz. Ali (r.a.), Resûl-1 Ekrem'i (s.a.v.) şöyle tavsîf ederdi: Peygamber efendimiz ne çok uzun, ne de çok kısa idi; O kavminin orta boylusu idi. Saçları ne kıvırcık ne de dümdüzdü; hafifçe dalgalı idi. Yüzü hafif değirmi ve dolgunca idi. Yüzünün rengi pembe-beyaz, gözleri siyah, kirpikleri sık ve uzun, kemiklerinin eklem yerleriyle omuz başları irice idi. Vücudu kılsız olup sâdece göğsünden göbeğine doğru inen ince bir tüy şeridi vardı. El ve ayak parmakları kalınca idi. Yürürken meyilli ve engebeli bir yerde yürürcesine ayaklarını sürtmeden sertçe kaldırır ve adımlarını uzunca atardı. Bir kimseye baktığı zaman yalnızca başını çevirerek değil bütün vücudu ile o tarafa yönelirdi. Sırtında iki kürek kemiği arasında peygamberler zincirinin son halkası olduğunu gösteren nübüvvet mührü vardı. İnsanların en cömerdi, en doğru sözlüsü, en yumuşak huylusu ve en arkadaş canlısı idi. Kendisini ilk defa görenler onun mehâbeti karşısında sarsılırlar, fakat dostluk kurup sohbetinde bulunanlar onu çok severlerdi. Efendimizi (s.a.v.) övmek isteyen kimse, 'Ben ondan önce ve sonra eşini benzerini görmedim' derdi.
Denildi ki, hilye-i Resûli, severek yazsa birinin eli,
Eder Hak, onu korkudan emin, bela ile dolsa rûy-i zemin.
(Hilye-i Saadet şiirinden)
Sayfa 77Kitabı okudu
