Padişahın Has- Bagce'de İşret Meclisi
Kadim İran, Hind ve eski Yunan kültür gelenekleri, İslâm uygarlığında güçlü bir süreklilik göstermiştir.
Sayfa 89Kitabı okudu
Dünyaya değer vermeme, Hind fakirleri gibi yaşama, dünyayı terk etme, tam İslam düşmanlarının isteyecekleri Müslüman tipidir. Müslümanlar Zühd ve inziva gerekçesiyle dünyayı terk ettikleri bir hengâmede Haçlı ve Moğol istilaları vuku bulmuş, Moğol atları tarafından İslam yurdu baştan sona çiğnenmiştir.
Sayfa 198Kitabı okudu
Resûlullah'ın kokusu..
Hatice (ra) annemizin, oğullarından birisi Hz. Hasan'ın (ra) "dayıcığım" dediği Hind bin Ebû Hâle'dir (ra ). Hind bin Ebû Hâle (ra), Hatice (ra) annemiz vefat edince Efendimiz'in (sav) yanından, Efendimiz (sav) vefat edince de Hz. Ali'nin (ra) yanından hiç ayrılmamıştır. Kendisi Cemel Vak'ası'nda bile Hz. Ali'yi (ra) yalnız bırakmamış, onu safında şehit olmuştur. Onun Hz. Ali'ye (ra) böyle derinden muhabbetini gören Allah Resûlü'nün başka sahâbeleri: "Ey Ebû Hâle! Nedir bu sendeki Hz. Ali bağlılığı? Neden onun arkasından hiç ayrılmıyorsun?" dediklerinde Ebû Hâle onlara: " Yoksa siz hissetmiyor musunuz? Bakın, Hz. Ali'den (ra), Efendimiz'in (sav) kokusu geliyor!" demiştir.
Sayfa 12 - Timaş Yayınları/ Cennetle Müjdeli 10 Sahabe, 4. Kitap, Hz. Ali (r.a)Kitabı okuyor
Evet her tarafta, hattâ Hind ve Çin'de ehl-i iman, bu zamanın çok dehşetli dalaletinin galebesinden; acaba İslâmiyet'te bir hakikatsızlık mı var ki, sarsılmış diye şübheye ve vesveseye düştüğü vakit birden işitir ki; bir risale çıkmış, imanın bütün hakikatlarını kat'î isbat eder, felsefeyi mağlub edip zındıkayı susturuyor, diye anlar.
Birden o şübhe ve vesvese zâil olup imanı kurtulur ve kuvvet bulur...
Said Nursî
Sayfa 147Kitabı okudu
Acaba görmüyor musun ki, Çin ve Hind'deki Mecusi ve Berahime ve Afrika'daki zenciler gibi, Avrupa'nın tasallutu altına giren milletler bizden daha fakirdirler.
Sayfa 160
• Hind bin Ebî Hâle şöyle der:
"Nebiyy-i zî-şân Efendimiz, sürekli hüzünlü ve daimâ düşünceli idi. Onun için rahatlık söz konusu değildi. Lüzumsuz yere hiç konuşmazdı. Sükûtu, konuşmasından daha uzun sürerdi. Söze başlarken de, sözü bitirirken de hep Allah’ın ismini zikrederdi..”
Sayfa 21Kitabı okudu
