Fetih günü Resûl-i Ekrem (S.A.S.) Mekke'ye devesi üzerindeyken girdi. Hayvanı üzerindeyken Kâbe'yi tavaf etti. Kâbe'nin etrafında da kurşunla yerleştirilmiş putlar vardı.
Allah'ın Resûlü (S.A.S.) elindeki çubukla putlara işaret ederek şöyle diyordu: "Hak geldi, bâtıl yıkıldı, çünkü batıl daima yok olucudur."
Sayfa 124Kitabı okudu
Fetih günü Resûl-i Ekrem (S.A.S.) Mekke'ye devesi üzerindeyken girdi. Hayvanı üzerindeyken Kâbe'yi tavaf etti. Kâbe'nin etrafında da kurşunla yerleştirilmiş putlar vardı.
Allah'ın Resûlü (S.A.S.) elindeki çubukla putlara işaret ederek şöyle diyordu: "Hak geldi, bâtıl yıkıldı, çünkü batıl daima yok olucudur."
Sayfa 124Kitabı okudu
"Akrabalarının korkusundan müslümanlığı gizleyenler vardı..."
Sayfa 118Kitabı okudu
Hz.Peygamber'in baskın olan yönü nebevî yönüdür. Nübüvvet ise bizim keyfiyetini bilemediğimiz gaybî bir yapıdır. Hz.Peygamber'in mucizeleri de Onun(s.a.v) nebevî şahsiyetinde gizlidir. Dolayısıyla Onu sadece bir deha ve bir sosyal inkılâpçı olarak değerlendirmek, nübüvvetin Allah ve vahiy eksenli yapısından sosyal kriterlerin merkezini oluşturduğu seküler bir sisteme kaymak demektir. Bu da Hz.Peygamber'i vahiy medeniyetinin temelini teşkil eden nebevî öğretinin muallimi olmaktan çıkarıp onun yerine bir sosyolog, bir devrimci ve bir deha kisvesi altında sıradan bir insan prototipini peygamber olarak koymak demektir.
Sayfa 158Kitabı okudu
Çocuğun yüzüne bir kez bakmak Bahira için bu mucizeleri açık lamaya yetti. Yemek boyunca onu dikkatle incelediğinde yüz ve vücut özelliklerinin kendi kitabında anlatılanlara ne denli yakın olduğunu gözledi. Yemekten sonra rahip bu genç misafirinin yanına gitti ve ona yaşam şekli, uykulan ve genel konulardaki tavırlarıyla ilgi bazı şeyler sordu.
Sayfa 48
Fetret Ehli
Yine inancıma göre, inşâallah Allah Teâlâ. zamanımızdaki Rum, Hristivan ve Türklerin pek çoğunu da rahmet-i ilâhiyye şümulüne alacaktır. Bunlardan maksadım uzak memleketlerde yâşayan ve kendilerine Islâm’ın daveti ulaşmayan Rum ve Türklerdir.Bunlar üç kısımdır:
a) Hz. Muhammed (s.a.v.)’in ismini hiç duymamış olanlar.
b) Hz. Peygamber’in ismini, sıfatlarını ve gösterdiği mu’cizeleri duşmuş olanlar: bunlar İslâm memleketlerine komşu olan yerlerde veya muslumanlar arasında yaşayan kimselerdir, kâfir ve mülhiddirler.
c) Bu iki derece arasında bulunan gruptur. Hz. Peygamberdin ismini duymuşlarsa da vasıf ve hususiyetlerini duymamışlardır. Daha doğrusu bunlar Hz. Peygamber’i ta küçüklüklerinden beri: “İsmi Mu- hammed olan yalancı ve dalaverenin biri peygamberlik iddiasında bulunmuştur. şeklinde tanımışlardır. Kendilerine Resulûllah bu şekilde tanıtılmıştır. Tıpkı bizim çocuklarımızın “Adı el-Mükaffa (el-Mukana’) olan yalancının biri Allah’ın kendisini peygamber olarak gönderdiğini iddia etmiş ve yalancı olarak peygamberliği ile meydan okumuştur.” sözünü duymaları gibi. Kanaatime göre bunların durumu birinci grupta olanların durumu gibidir. Çünkü bunlar Hz. Peygamberin ismini, haiz bulunduğu .vasıfların zıtlarıyla birlikte duymuşlardır. Bu ise insan araştırmaya sevk etmez.
