Rüyalar, güdülere dayanan nötr bilginin taşıyıcıları olarak kabul edilebilir;68 yani rüyaları, rüya-çalışması tarafından "dramatize edilmiş" olmayan, ifade edici nicelikler olarak görebiliriz. Vemon Young'ın İsveç filmleri hakkmdaki açıklaması bu bağlamda ilginçtir:
İsveçli sinemacı, karakterlerinin güdülerini dramatize etmeyi
Bazen her şey bir rüya gibi geliyor. Benim gördüğüm değil de oynamak zorunda olduğum bir başkasının rüyası.
Bizi rüyasında gören kişi uyandığında ve utanç duyduğunda ne olacak peki?}}
Ingmar Bergman, Utanç
Bruce F. Kawin Mindscreen: Bergman, Godard, and First-Person Film (Zihin Ekranı: Bergman ve Birinci Tekil Şahıs Film) başlıklı kitabına şu soruyla başlar: "Film bir rüyadır - peki ama kimin rüyasıdır?"1 Strindberg uzmanları, Strindberg'in Rüya Oyunu'nu ilk kez sistema bağlamında incelemeye başladıklarında, en çok üzerinde durdukları konuyu şu soruyla özetliyorlardı: "Oyundaki rüya gören kişi kimdir?"2
1. Bruce F. Kawin, Mindscreen: Bergman, Godard, and First-Person Film, Princeton: Princeton University Press, 1975, s. 3.
2. Bkz. Richard Bark, Strindbergs drömspeltecnik-i drama och teater, Lund: Studentlitteratur, 1981.
"Dine olan merakımın entelektüel bir merak olduğunu söyleyebilirim. Bu yöneliş, bilincimin sezgi ve içgörülerimle olan bağlantısını çözümlemenin bir yolunu bulmak içindi."