bir insanın yalnızlığı üzerine söylenecek o kadar söz vardır ki o kadar büyüktür ki yalnızlık o kadar kalabalıktır ki...
aramızdaki garip ilişkinin şekli böyleydi. ben ondan ve hiç bir şeyden rahatsız olmazken, o dünyada sadece benden rahatsız olurdu. birlikte geçirdiğimiz yıllar, duygusal olmaktan çok düşünseldi.
"Ne olursa olsun ölmeye mecbursun!" Ve ben ona yanıt verirdim:
"Ölmeye hepimiz mecburuz ! Kolaysa yaşamaya mecbur ol!"
Sayfa 506Kitabı okudu
Yalnız kaldım. Kalabildim! Altı milyarın arasına doğdum. Ve hiçbirine çarpmadan geçtim aralarından.
Sayfa 252
Hiçbir rejimi sevmedim.
Ne siyasisini, ne de kepek emeklisini!!
Sayfa 218
Yalnızlığı kendimi geliştirmenin tek yolu olarak gördüm. Ama çevremde olup biteni kaçırmak ve yanımdan akıp giden hayat nehriyle yüzümü yıkamamak da bana aptalca geliyordu