- Mutluluk nedir bilir misiniz ki?
- Umrumda değil!
Kim bilir, kafesinden kaçan bir kuşun kanat çırpışlarına benzeyen mutluluk belki de gözlerinde uçuşuyordu.
Acıya düşürmeden nasıl sevebilirdi bir insanı?
Yalnız kendisi yaşıyordu sanki, ötekiler bir tablonun küçültülmüş biçimleriydiler.
Kendilerini kadının bakışlarından uzakta sanan erkekler ne kadar gülünç oluyorlardı.
Sonunda Kontes gözüktü. Dürbünü elinde, heyecanla ona bakıyordu. "'Genç, pırlanta gibi, kuş kadar hafif," diyordu içinden, "yirmi beşinde bile değil. Güzelliği çekiciliğinin en son halkası. Nerede bulursun böylesine içten, böylesine aldırmaz tavırlarıyla, yaşadığı anın izlenimlerine kendisini bütünüyle kaptıran, sürekli yeni bir şeyin ardına takılıp
götürülmeyi bekleyen birini? Kont Nani'nin o çılgınlıkları neden yaptığını çok kolay anlıyorum."
Kont, gözünün önündeki mutluluğu ele geçirme umuduyla, çılgın gibi davranmak için kusursuz gerekçeler buluyordu kendine.
Sayfa 108Kitabı okuyor
