“rahat ve ilgisiz görünmeye çalışıyordu. ama havadan sudan bir konuşmanın tam ortasında bile ağzından öyle bir laf kaçırıyor, iki şey arasında öyle bir bağlantı kuruyordu ki kalbinin acı içinde olduğunu ele veriyordu. neşeli bir havayla en hüzünlü şeylerden söz ediyordu, aynı şekilde çok üzgün bir yüzle birbirinden komik şeyler anlatıyordu. kitaplara sığındı; sanırım ona son darbeyi vuran da kitaplar olacak.”|22