Canım, güzelim, kederlim, felaketler zamanı gelip çattı, gel bana, nerede olursan ol gel, ister sigara dumanıyla dolu bir yazıhanede, ister çamaşır kokan bir evin soğanlı mutfağında, ister dağınık mavi bir yatak odasında, nerede olursan ol, vakit tamam, gel bana; yaklaşan korkunç felaketi unutmak için perdeleri çekili yarı karanlık bir odanın sessizliğinde bütün gücümüzle birbirimize sarılarak ölümü beklemenin zamanı geldi artık.
Sayfa 26 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okuyor
Hiçbir karanlık içimdeki kuyudan daha tehlikeli, hiçbir gökyüzü içimdekinden daha mavi olamazdı.
BENİ
yaparsın elbet
bu işindir senin
çocuk, onbeş tane
düşük ve hüzün sayısız
al beni, bağışla, yongala
kötü yumurtana sar beni
yolum ağaçhıklı olsun yalnız
karanlık da olsa olur
kır beni
ey en güzel mavi
değil
ey en güzel sarı
değil
ey en güzel bakış
değil
ey en güzel
kin' in ve ağzınla
bir ormanda bekliyorum seni
orda kır beni
506
“Seni ne kadar çok istediğim konusunda bir fikrin var mı, Ana Steele?” diye fısıldadı. Nefesim
kesilmişti. Gözlerimi ondan ayıramıyordum. Elini uzattı ve parmaklarını yanağımdan çeneme doğru
usulca kaydırdı.
Çenemi okşarken, “Sana neler yapacağım konusunda bir fikrin var mı?” diye ekledi.
Vücudumun en derin, en karanlık yerindeki kaslar, en enfes şekilde kasılmıştı. Acı o kadar tatlı ve
keskindi ki gözlerimi yummak istedim, ama tutkuyla bana bakan gözleriyle hipnotize olmuştum. Eğilip
beni öptü. Dudakları, benimkilerle bütünleşirken talepkâr, sert ve telaşsızdı. Çeneme, çenemin altına ve
ağzımın köşelerine kuş tüyü ağırlığında öpücükler kondururken, gömleğimin düğmelerini çözmeye
koyuldu ve usulca üzerimden sıyrılıp yere düşmesine izin verdi. Geri çekilip bana baktı. Üzerime tam
oturan, açık mavi, dantel sutyenin içindeydim. Tanrı’ya şükür.
“Ah, Ana, ” diye soludu. “O kadar güzel bir tenin var ki, açık renk ve pürüzsüz. Her santimini öpmek
istiyorum.”
Kızardım... Ah, Tanrım. Neden sevişemeyeceğini söylemişti? İstediği her şeyi yapardım. Saçımdaki
tokayı kavrayıp çekti ve saçlarım omuzlarımdan aşağı dökülürken iç geçirdi.
Sayfa 70
Ağaçların gri taşa dönüşmesinin ejderhanın kabahati olduğunu biliyordu; tıpkı dünyanın bu bölümünün dökülmemiş yağmurlarla karanlık puslara gömülmesinin, denizin mavi-yeşil yerine arduaz grisi olmasının ve güneşin kırpılmayan gözünün gri bir kataraktla donuklaşmasının ejderhanın kabahati olduğunu bilmesi gibi.
Yarınlarım siz ne hoş geldiniz böyle?
Bana pek hoş gelmezdi yarınlarım sonra gün aymazdı karanlık gecelerime.
Ama işte umutla parlıyor bu gün güneş bir adam bana gülümsüyor ve gün doğuyor ömrüme.
"Hiçbir karanlık içimdeki kuyudan daha tehlikeli, hiçbir gökyüzü içimdekinden daha mavi olamazdı nasıl olsa..."
YÜRÜYELİM SENİNLE İSTANBUL’DA
Kırmızıyı sevdiğini bilseydim
Hayallerim kıpkırmızı olurdu
İstanbul hâlâ güneşin ardında
Ufuklarında birkaç kere leke
birkaç kan pıhtısı dudaklarında
İstanbul hâlâ sevimli mi sevimli
Ey avuçiçleri, çekip çıkarın
bu eskici dükkânı benden,
Karanlık tabutlarınızı, mavi göztaşlarınızı.
beyin salatalarınızı, cilâlarınızı, gömüt taşlarınızı,
helâ taşlarınızı...
ve onarın o yıkık
düşsel pembe güllerinizi
Kapatıp parmaklarınızı bu tiksinç kuraklıkta
bir zilin sel sonsuzluğuna...
ver bana ellerini
ver bana ellerini
ver bana
akış akış
ne iş o bakış
Sayfa 131Kitabı okudu
Mavinin tonlarındayım..!!!
♤Hiçbir karanlık içimdeki kuyudan daha tehlikeli, hiçbir gökyüzü içimdekinden daha mavi olamazdı nasıl olsa.