“Kalbimi kelimelerle doldurdum. Mektuplarım onun için parmaklarını yakıyor. Dudaklarını da yakacak. Dudaklarını ve bütün varlığını. Ben pervane değil, ateşim. Kıskanıyorum kelimeleri. Birer kelebek gibi sana uçuyorlar. Kelimeler senin kokunla sarhoş…
Sayfa 6
Bütün müsveddelerimi yırttım, göğsümün kıllarıyla
gövdemin kokusundan buharlaşıyor şiir.
Sana çok önceden, bir yaz sonu, bir parkta
sıkılmış yumruğumu ısırarak
buna benzer bir şeyler söylemiştim
milât yok
demiştim, milât yer almayacak hayatımızda.
İşte bütün müsveddelerimi yırttım
işte artık göğsümün kıllarıyla
gövdemin kokusundan buharlaşıyor şiir
işte onlar artık saçların kadar Boşnak
karşılıksız mektuplarım gibi yepyenidir.
Ben'i aşmadan başkasına varamam ki! Başkasına varamadan da, ulaşamadan da, nasıl kucaklayabilirim insanlığı?
Sayfa 191Kitabı okuyor
İnsanların artık, bir süre, yüzlerine bakma yerine, kalplerini dinleyebilsem, diyorum! Çünkü, yüz hatlarında güvenirlilik kalmadı. Ben çok çektim insan yüzlerinden!
Sayfa 189Kitabı okuyor
HER ŞEY YÜREĞİMDE.
Sayfa 177Kitabı okuyor
Boşuboşuna akan bir ırmağa benzetiyorum halimi.
Sayfa 157Kitabı okuyor
Tek suçum ;
Hak etmeyen insanlara karşı gösterdiğim aşırı zafiyet ve güven, coşkuyla yazılmış mektuplarım, düşünmeden yapılan sohbetler..
Sayfa 7 - KAFE KÜLTÜR YAYINCILIK
Dilekçe
sokağımsan
ben anahtarı çevirdiğim zaman
kapanan evin kapısı değil,
senin kapın olsun açılan.
adresimsen
mektuplarım doğru dürüst gelsin;
iki kişi telefonla konuşurken
olmayalım hemen üç kişi.
kentimsen,
başka kentler de girsin araya;
daha bir sevinçle katılayım,
şenliğimsen.
(...)
uzat saçlarını frigya,
yarimsen,
yurdumsan,
söz ver Anadolu!
Sayfa 221Kitabı okudu
Sahipsiz mektuplarım var ve sahip olamadıklarım.
Bir mektubun sahibi kimdir? Yazan mıdır, yoksa alan mı?
Mektubun içindekine göredir bu.
Çünkü insan, önce kendine karşı ciddi olmalıdır.
Sayfa 59Kitabı okuyor