Duysa bir 'âşık ki eller yânına cânân gider.
Zehr alır gûyâ kulağından içinden kan gider.
Kûy-i yâri dûr edip vuslatla mes'ûd olmayan
Aldır 'akl u șu'ûru valih u hayrân gider.
İltifât etse ederdi kâinâta iftihâr
Gel dese semt-i dilârâya gönül bî-cân gider.
Cevher-i nâmûsunu takdîr eden ehl-i hıred,
Foyasın meydâna koymaz yârine pinhân gider.
Kat-'ı ümîd eylesin ahlâk-ı insâniyyeden
Bezm-i aşka girmeyen hayvan gelir hayvan gider
Ni'met-i valsınla dil-seyr eyle FENNÎ bendeni
Pek de mağrûr olma çok sürmez bu hüsn ü ân gider