Mest olmamıza, asla gerekmez ki şarap!
Meclisteki zevk, istememiş çenglerle, rebap!
Yok sâkî, güzel, çalgıcı yok, yok yine mey,
Hem biz yine mestiz, yine mestiz ve harap!
“Dikeninde bir gül yaprağı bile bulunmadığından baharlar onun sırlarına düşman kesilmiştir. Fakat bahar, baştan ayağa kadar gül ve süsen olana iki Aydın gözdür. Manadan mahrum olan diken, gül bahçesiyle bir arada bulunabilmek için güz mevsimini ister. Çünkü güz, hem gülün öğünecek halini hem dikenin ayıbını örter. Bu suretle sen de onun rengiyle bunun halini görmezsin. Şu halde güz, dikenin hayatıdır, baharıdır. Çünkü güzün ikisi de bir görünür.”