Senin eserindir, boşuna harcadığın bu hayat.
Yeniden ele geçirebilirsin belki
seni başladığın yere fırlatan bu kayıtsız nesneye tutunabilirsen eğer.
Yitirdiğini sandığın şeyleri bulacaksın belki orada: gençliğin filizlenişini, yaşlılığın çöküşünü.
Yorgo Seferis, "Beyaz Kağıt"
Sayfa 17 - Kolektif
Ey aşk, tapınağına nerde senin,
Bıktım artık manastırların yalnızlığından
Çemberler kırılacaktı sevseydik
Yumacaktık gözkapaklarımızı bir an.
Geri döndük; her zaman geri dönmek için çıkarız yola:
Yalnızlığa, bir avuç toprak, boş avuçlara.
"Anlamadığım bir büyücülük törenine katılmış gibiyim. Bunun bende ruhsal bir bunalım yaratacağını biliyorum, ama sonuçlarının ne olacağını kestiremiyorum; sanki hiç düşünmeden atmışım kendimi bu yaşantıya; sanki ölülere meydan okumak için yapmışım bunu... Ama dönmek için çok geç artık. Çark dönmeye başlamış bir kere. Körfezin öbür yakasından birinin durmadan ve amansızca sardığı bir iplikle bağlıyım bu kıyıya."
Sayfa 5 - Yön YayıncılıkKitabı okudu
Nedir aradığı ruhlarımızın yolculuklara çıkıp
çürüyen teknelerde
bir limandan öbürüne?
Yorgo Seferis
