Sevgili ......., sensiz kendimi bazen öyle yalnız hissediyorum ki... Rahatlamak için tek yapabildiğim resmine bakmak ya da gözlerimi kapatıp ışık saçan gülüşünü hayal etmek -ama benim yetersiz hayal gücüm senin yerini tutmuyor ki. Seni çok özledim. Nasıl isterdim...
Günlüğüme uzun uzun yazdığım iç dökümlerim vardı. Hemen hepsi sana dair düşüncelerdi
“Seni şimdiden öyle çok özledim ki, özlemek kilo olsa kalbim binlerce ton gelir!”
Seni özledim, çok özledim ama yine hiç kızmadım. Neden? Yalnız kalmaya ihtiyacın olduğunu ve sonunda bana geleceğini düşündüğüm için... Evet, gerçekten yalnız kalmaya ihtiyacın varmış ve gerçekten bana geldin ancak gelişin, gitmek içinmiş.