Kutub’un Batı’nın bilimsel kuramından sakınmak için makul nedenleri vardı. İnançlarına karşı hiç kuşkusuz en büyük tehdidi saptamıştı. Onu, mantık karşısında 2.000 yıldan uzun bir süre inançlarını korumak için mücadele eden, dindar düşünürlerin çok uzun silsilesinin en sonunda sayabiliriz. Hıristiyan Aquinalı Tommaso, Yahudi İbn Meymun ve Müslüman İbni Sina gibi Ortaçağ’ın bazı en büyük zihinleri dinlerini Yunan felsefesine uydurmaya çalıştı. Ancak sonuçlar hiçbir zaman çok tatmin edici olmadı. Yapboz parçalarını nasıl düzenlerseniz düzenleyin, mantık ile inanç uyum sağlamayı inatla reddediyordu. Kutub’un buna cevabı Müslümanlarınn Batı’nın bilimsel pratiğini kabul edip kuramdan uzak durmalarını teşvik etmekti. Ancak bu, pek uygulanabilir bir öneri değildi: Batılı pratik bilim, Batılı bilimsel kuramdan doğmuştu. Biri olmadan ötekini almak mümkün değildi. Kutub’un biyografisini yazan John Calvert onu gençlik yıllarında “Avrupa’nın romantik ve varoluşçu yazınında iyi seviyede temsil edilen bir örnek” ve “uzanıp bazen daha üst
bir tinsel gerçeği bir an için görebilen, varoluşun sıradanlığına aykırı genç bir adam” olarak görmektedir.
"Gevşemeyin, üzülmeyin, iman etmişseniz mutlaka en üstün sizsiniz"(Al-i İmran, 29)
Sayfa 17Kitabı okuyor
İmana dayalı üstünlük, ne salt tek başına bir hareket, ne bos bir kibir, ne de ani bir kahramanlık olayıdır. O, ancak varlığın özünde gizlenmiş, sabit, hakka dayalı bir üstünlüktür.
Sayfa 16Kitabı okuyor
Kuşkusuz Kur'an ancak,eylem için bilgi edinme ruhu ile kendisine yönelen ruha açar bütün zenginliklerini.
İslâm nizamının dışında kalan bütün nizamlarda,bir biçimde insanların bir kısmı diğer bir kısmına tapıyor.İslâmi yöntemde ise durum farklı;yalnız Allah'a kulluk etmekle,yalnız Allah'ı tanrı kabul etmekle ve yalnız Allah'ın önünde eğilmekle insanlar birbirine tapmaktan kurtulup tam bir özgürlüğe kavuşuyorlar.
Sayfa 20Kitabı okuyor
Zavallı Müslümanlar, Sömürgecileri vatanlarından kovdukları gün zafer neşesi içinde bayram yapıyorlardı. Bilmiyorlardı ki asıl düşman onun kendi içlerinde bıraktığı çömezleriydi.
Sayfa 292 - Hasan El BennaKitabı okudu
