“Annelerin annesi...”
Minik ellerini öpüp kokladı okulun kapısında, telaşlı çocukların sırt çantalarından sırtına yediği darbeyi hissetmedi bile. “Allah zihin açıklığı versin,” dedi gülerek. Sel gibi akan çocuk kalabalığına karışmadan evladı. Şimdi avucunun içindeki minik eli biraz daha sıktı. “Hadi koştur Erhan'ım koştur, geç kaldık...” Beş yaşındaki Erhan'la
Adını anmak güzeldi...
Dost ağızlarda
sana dair cümlelerin ıslatılması.
Adını anmak...
Yüksek sesle, kimsesiz gecelerin düşsel avuntularına sırt çevirip
senden söz açmak...
'Güzeldi' li geçmiş zamanları
düşünüyorum şimdi...
Ve eşikteki öpücük,
tarih bilinci olmayan bir aşkın mührüdür artık...
Pêşniyara pirtûkekî
Hilbijartina ciyê jidayîkbûnê ne di destê me de ye lê em dikarin li wê derê dûr bikevin.
"MAIN çok maço bir şirketti; 1971 yılında profesyonel konumda olan dört kadın vardı bünyesinde."
Sayfa 41Kitabı okudu
Nasıl desem, oyuncaklar düş evreninin bir parçasıdır. Sever misin sirkleri? Hiçbir sirk gösterisini kaçırmam. Hayvan kokularını, müziği, özellikle çocukların gülüşlerini severim. On dört yaşına gelince bütün ilginçliğini yitirir insan, ilgilenmeye değmez artık. Kıllarıyla, amansız, dümenci bir hayvana dönüşür. On üç yaş mucizedir, düşüşten önceki o eşsiz incelik anı.
Sayfa 182Kitabı okudu
Şunlar yapılabilir: Bir: Program ve disiplinle uzun bir süre okumak; iki: Birşeyler yazmaya kalkışmak; üç: Şirketteki payımı Osman'a satıp, evden ayrılıp, mühendislik yapmak; dört: Perihan ile bir Avrupa seyahatine çıkmak. Ama bu sonuncusunu yapamam, çünkü çocuk var. O zaman beşincisi şu oluyor: Tek başıma bir geziye çıkmak. Bunun için de bir bahane bulmak lâzım.
Sayfa 212 - İletişim Yayınları, pdfKitabı okuyor
