Geçmişe gülümseyerek bakıyorum... Şaşkınlıkla. Bunlar gerçekten benim başımdan geçmiş olabilir mi?
Sayfa 30Kitabı okudu
Şu yetişkinler de ne tuhaf, hiçbir şey anlamadığıma nasıl karar verdiler ki? Ben her şeyi anlıyorum. Hatta bence yetişkinlerden daha fazla anlıyordum olanı biteni, çünkü ben ağlamıyordum, ama onlar ağlıyordu.
Sayfa 35Kitabı okudu
Çocukluğum farkına varmadan geçti gitti, hayatımdan yitti. Çocukluğu olmayan biriyim ben.
İşte bu yüzden sonrasında bir tek aşk sarstı beni. Aşık olunca sarsıldım... Aşkı öğrendiğimde...
Sayfa 35Kitabı okudu
Ben babamı ölmüş halde hiç görmedim...
Sayfa 42Kitabı okudu
Sonraki tüm anılarımın rengi siyah... Başta ışıltılı renkleri vardıysa bile; çimenler yemyeşildiyse, suluboyanın rengi yumuşacıktıysa, kum bembeyaz, çit de sapsarı idiyse bile... Sonradan her şey karanlık renklere büründü.
Sayfa 46Kitabı okudu
Hiç doya doya mutlu hissedemem ben. Doyasıya mutlu. Kendimi mutluluğa kaptıramıyorum. Korkuyorum mutluluktan. Mutluluk her an son erecekmiş gibi geliyor bana. İçimde hep o ''her an sona erebilir'' hissi vardır. O çocukça korku...
Sayfa 57Kitabı okudu