Hebel iyiyi kötüyü her durumda yeniden tanımlar. Ne olursa olsun bir ilkeyi savunmaz, ama reddetmez de; çünkü zaman gelir bu ilke dürüst adamın aracı olabilir.
Metis yayınları, Mayıs ~2012Kitabı okudu
Aç insan asla doğrudan bakmaz size, hep yanınızdaki bir noktaya dalar gözleri... Geçenlerde televizyonda mültecilere rastladım... Yine savaş yaşanan bir yerde... Silahların ateşlendiği bir yerde. Aç insanlar sırada bekliyordu ellerindeki boş kâselerle. Boş gözlerle. O gözleri anımsıyorum ben...
Hiç oyun oynamaz, etrafta koşuşmazdık. Öyle oturup etrafı izlerdik sadece. Bir de, ne bulursak hepsini yerdik...
İnsana ait bir kemiğin kırılırken çıkardığı sesi daha önce hiç duymamıştım.
Hayatım boyunca sevmişimdir yalnızlığı, insanlarla olmak bana sıkıntı verirdi, zorlanırdım birileriyle birlikteyken. İnsanlarla paylaşamadığım için kendime saklardım bazı şeyleri.
Bugünün insanı gerçekten de bu dünyanın dar yüzeyinde baş döndürücü yığınlarla acı çeken kişidir, özgürlüğe şimdilik bekleyebilecek bir lüks diye bakan, ateşten ve besinden yoksun kişidir; bu kişi için henüz biraz daha acı çekmekten başka bir şey söz konusu değildir, tıpkı özgürlük ve son tanıkları için biraz daha silinmekten başka bir şey söz konusu olamayacağı gibi.
