Parçalana parçalana çürüdük.
Paralana paralana çürüdük.
Ey bütünlerin en mükemmeli!
Ey bütünleyenlerin en mükemmeli!
Şırnak…
Düşlediğim bir şehir yoktu. Düşlerimde bir şehir vardı.
Kendi ülkemde bir muhacir gibi hatıraları hep sırtımda taşıyorum; atamadığım, kurtulamadığım bir yük.
Yaşandı, bitti, yaptıklarımız, yapamadıklarımız hep yakamızda zaten; bizi bırakmıyor ki.
Sayfa 87Kitabı okudu
Okudukça değişiyorduk..
Sayfa 85Kitabı okudu
Bir şey!
Bir şey.. bir şey olsun ve yaşadığı genişliği, zenginliği isimlendiriversin; belki de bir çiçek, rüzgarın önünde savrulan bir çalı, bir kitap, bir ses... Bir şey işte!
Sayfa 76Kitabı okudu